پژوهش حاضر برای بررسی اثر شیوه‌های مختلف تمرین ذهنی بر زمان واکنش زنجیره‌ای دانشجویان انجام شد. به همین منظور 60 آزمودنی با دامنة سنی 19 تا 26 سال به صورت تصادفی به 5 گروه 12 نفری همگن شامل گروه‌های تمرین ذهنی، تمرین بدنی (تمرین ذهنی + تمرین بدنی)، (تمرین بدنی + تمرین ذهنی) و گروه کنترل تقسیم شدند. روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی بود. گروه‌ها غیر از گروه کنترل تمرین‌ها را 20 جلسه، هر جلسه 20 بلوک 36 تکرار انجام دادند. برنامة تمرینی گروه بدنی به صورت بدنی و گروه ذهنی به صورت ذهنی اجرا شد. برنامه تمرینی گروه ترکیب (ذهنی + بدنی) نخست به صورت ذهنی و سپس به صورت بدنی و گروه ترکیب (بدنی + ذهنی) ابتدا بدنی و سپس ذهنی اجرا شد. گروه کنترل نیز بدون فعالیت در آزمایشگاه حضور داشتند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری کلموگروف – اسمیرنوف، آزمون زوج‌ها، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که تمرین ذهنی و بدنی هر کدام به صورت مجزا بر کاهش زمان واکنش زنجیره‌ای اثر معنی‌داری دارند که در گروه بدنی این کاهش بارزتر بود. همچنین در گروه ترکیب، اثر معنی‌داری بر زمان واکنش زنجیره‌ای مشاهده شد که کاهش زمان واکنش در گروه (ذهنی + بدنی) بیشتر بود.
)