نظریة سازمان‌های یادگیرنده، نظریة جدید مدیریتی است که توسط «پیترسنج» ارائه شده است. وی معتقد است در دنیای کنونی که دنیایی پیچیده است و با تغییرات سریع، سازمان‌ها در صورتی می‌توانند خود را با محیط وفق دهند که با همان سرعت ایجاد تغییرات، به یادگیری بپردازند و به سازمان یادگیرنده تبدیل شوند. راهکارهای ایجاد سازمان‌های یادگیرنده را می‌توان در شناسایی و رفع موانع ایجاد آنها جست‌وجو کرد. به این منظور در مطالعة حاضر، برای شناسایی موانع زیربنایی ایجاد سازمان‌های یادگیرنده در نهادهای ورزشی کشور با استفاده از پرسشنامة موانع یادگیری سازمانی به جمع‌آوری نظرهای مدیران عالی ورزش کشور پرداخته شد. یافته‌های مطالعه بیانگر آن بود که مهم‌ترین موانع ایجاد سازمان‌های یادگیرنده در نهادهای ورزشی کشور به ترتیب اولویت عبارتند از: تفکر غیرسیستمی در سازمان، عدم ثبات مدیریتی، پذیرش تدریجی مشکلات و تهدیدات، عدم آرمان مشترک بین اعضا و ارج ننهادن به افراد خلاق و نوآور.
الهی, علیرضا, وصالی, مجید, & اردکانی, زهرا پورآقایی. (1386). شناسایی موانع زیربنایی ایجاد سازمان‌های یادگیرنده در نهادهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران. حرکت, 34(34), -.
MLA
علیرضا الهی; مجید وصالی; زهرا پورآقایی اردکانی. "شناسایی موانع زیربنایی ایجاد سازمان‌های یادگیرنده در نهادهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران", حرکت, 34, 34, 1386, -.
HARVARD
الهی, علیرضا, وصالی, مجید, اردکانی, زهرا پورآقایی. (1386). 'شناسایی موانع زیربنایی ایجاد سازمان‌های یادگیرنده در نهادهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران', حرکت, 34(34), pp. -.
VANCOUVER
الهی, علیرضا, وصالی, مجید, اردکانی, زهرا پورآقایی. شناسایی موانع زیربنایی ایجاد سازمان‌های یادگیرنده در نهادهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران. حرکت, 1386; 34(34): -.
)