آیا زاویة Q عاملی پیش بین در بروز آسیب های لیگامان و مینیسک کشتی گیران آزادکار نخبه است؟

هدف از انجام این پژوهش, بررسی ارتباط راستای اندام تحتانی با آسیب لیگامان و مینیسک مفصل زانو در کشتی گیران آزادکار نخبه است. تحقق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی – همبستگی بوده و طرح تحقیق به کار رفته روش آماری رگرسیون خطی دو متغیره است. جامعة آماری پژوهش را کلیة ورزشکاران کشتی گیر آزادکار ملی پوش کشور با سابقه ورزشی بیش از 5 سال که از ناحیة مفصل زانو دچار آسیب لیگامانی و یا مینیسک مفصل زانو شده بودند, تشکیل می دادند. نمونه های تحقیق را 75 نفر از کشتی گیران آزادکار آسیب دیده با میانگین سن 4/2 ±7/26, وزن 6/4 ±8/71 و قد 3/3 ± 2/179 که در ناحیة مفصل زانو دچار آسیب پارگی در یکی از لیگامان های جانبی داخلی, جانبی خارجی, متقاطع قدامی, متقاطع خلفی, مینیسک داخلی یا مینیسک خارجی بودند, تشکیل می دادند. در این پژوهش از گونیامتر یونیورسال با دقت 1/0 درجه ساخت شرکت LTD کشور ژاپن, برای اندازه گیری زاویة Q و از کولیس صنعتی تغییر شکل یافته با دقت 1/1 ساخت شرکت LTD کشور ژاپن برای ارزیابی ناهنجاری های زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که انحراف راستای اندام تحتانی یعنی کاهش و یا افزایش زاویة Q که به صورت زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری در بین ورزشکاران کشتی گیر آزادکار نمایان می شود, از جمله عوامل خطرزای بروز آسیب لیگامان مفصل زانو است. نتایج توصیفی تحقیق حاضر درصد فراوانی ناهنجاری های ناحیة مفصل زانو در اندام تحتانی را برای زانوی پرانتزی 46 درصد, زانوی ضربدری 19 درصد و فراوانی آسیب های لیگامانی زانو را 38 , 26, 19 و 17 درصد به ترتیب برای هر یک از آسیب های ACL, MCL, PCL و LCL و 07/65 درصد برای آسیب مینیسک داخلی و 93/34 درصد برای آسیب مینیسک خارجی گزارش می کند. اما نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها رابطة معنی داری را بین آسیب های مینیسک داخلی و خارجی با تغییرات زاویة Q گزارش نمی کند.