تأثیر موسیقی تند بر میزان درک فشار و عملکرد افراد تمرین کرده و تمرین نکرده در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی

هدف از تحقیق حاضر, بررسی تأثیر موسیقی تند بر میزان درک فشار و عملکرد در یک فعالیت فزاینده در حد واماندگی و همچنین تأثیر سطح آمادگی بدنی در اثربخشی موسیقی بود. 24 دانشجو (12 دانشجوی تمرین کرده با میانگین سنی 06/2 ±31/23 و 12 دانشجوی تمرین نکرده با میانگین سنی 31/2 ±96/22) به طور داوطلبانه و با توجه به سابقة ورزشی و فعالیت بدنی به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شدند. از آزمون نوارگردان بروس برای تعیین سطح آمادگی هوازی آزمودنی ها و به عنوان یک فعالیت فزاینده استفاده شد. در جلسة اول, به طور تصادفی نیمی از آزمودنی ها در شرایط بدون موسیقی و نیمی دیگر با موسیقی و در جلسة دوم بر عکس شرایط جلسة اول, آزمون بروس را اجرا کردند. نوع موسیقی مهیج و با آهنگ تند بود. تأثیر موسیقی بر شاخص روانی با مقیاس درک فشار بورگ (RPE) در فواصل زمانی 3, 6, 9 دقیقه از شروع فعالیت و عملکرد آزمودنی ها با زمان از لحظة شروع فعالیت تا واماندگی بدنی سنجیده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با تکرار در یک عامل نشان داد تأثیر موسیقی بر میزان درک فشار و عملکرد معنی دار است (05/0 P<). با بررسی تعامل بین موسیقی و سطح آمادگی بدنی, مشخص شد تأثیر سطح آمادگی در اثربخشی موسیقی بر میزان درک فشار, معنی دار, ولی بر عملکرد معنی دار نبود (05/0 P<). نتایج حاصل از آزمون t همبسته, نشان داد موسیقی بر میزان درک فشار,هم در افراد تمرین کرده و هم تمرین نکرده مؤثر بوده است. با تفاضل ارزش های t به دست آمده برای هر گروه, مشخص شد موسیقی بر میزان درک فشار در افراد تمرین نکرده مؤثرتر است. در کل نتایج بیانگر آن است که استفاده از موسیقی در فعالیت های فزاینده نیز از لحاظ روانی و عملکرد, بدون در نظر گرفتن سطح آمادگی بدنی, مؤثر است.