بررسی اهمیت استقامت عضلانی و ویژگی های آنتروپومتریکی بعنوان عوامل هشدار دهنده در بیماری کمر درد مزمن ، ضرورت ادامه ورزش درمانی پس از توقف درد

نویسندگان

چکیده

درد کمر فعالیت فیزیکی و اجتماعی بیمار را محدود کرده و زندگی را با درد و رنج همراه می سازد هدف از این تحقیق بررسی اهمیت ویژگی های استقامت عضلانی و آنتروپومتریکی بعنوان عوامل هشدار دهنده در بروز بیماری کمر درد مزمن و نیز بررسی ضرورت ورزش درمانی پس از بهبود درد بود بدین منظور 16 زن مبتلا به کمردرد مزمن و 30 زن سالم با دامنه سنی 20 تا 40 ساله بهطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند شدت درد ناتوانی استقامت عضلات فلکسور تنه و اکستنسور های تنه و اندام های تحتانی و ترکیب و تیپ بدنی کلیه آزمودنی ها اندازه گیری شد این اندازه گیری ها پس از سه ماه ورزش درمانی ویژه تکرار گردید نتایج نشان داد درد کمر و میزان ناتوانی بیماران به ترتیب حدود 58 و 53 در صد بهبود یافتند قبل از درمان استقامت عضلانی بیماران به طور متوسط حدود 62 در صد نسبت به افراد سالم کمتر بود ویژگی های آنتروپومتریکی هر دو یکسان بود استقامت فلکسورها پس از درمان تغییری نکرد اما در اکستنسورها حدود 51 در صد در تنه و 44 در صد در اندام تحتانی افزایش به وجود آمد 01/0=P نتیجه نهایی اینکه استقامت عضلانی بیماران کمر درد دچار ضعف بود ورزش درمانی منجر به بهبود درد کاهش ناتوانی و افزایش استقامت اکستنسورهای تنه و اندام تحتانی گردید بین ابعاد گردید بین ابعاد بدنی و کمر درد ارتباطی وجود نداشت ضعف استقامت فکلسورها پس از درمان عاملی برای پیش بینی بروز مجدد کمر درد تلقی می شود

کلیدواژه‌ها