هدف از تحقیق حاضر ، بررسی تاثیر حرکت درمانی به روش کمپلکس در بازتوانی بیماران مبتلا به کمردرد است . بدین منظور 30 نفر با میانگین سنی 60- 23 سال از بیماران مبتلا به کمردرد در این تحقیق شرکت داشتند و به روش تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند . داده ها در سطح 0/95 > P و با استفاده از نرم آفزار آماری spss مورد آزمون قرار گرفت . ابتدا از آزمون t همبسته ، برای مقایسه نتایج حاصل از پیش و پس آزمون در هر گروه استفاده شد. سپس برای مقایسه دو گروه کنترل و تجربی از روش t غیر همبسته در سطح 0/95 > P استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد که بیماران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل از بهبودی بیشتری نسبت به احساس درد ، دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی و ستون فقرات ، میزان افسردگی ، میزان اعتماد به نفس و نیز تست عضلانی برخوردار شدند . بنابراین می توان توصیه کرد که استفاده از روش کمپلکس با تاکید بر تمرین درمانی ، ماساژ و آب درمانی موجب افزایش عوامل مذکور می شود.
رضوانی, محمد حسین, & رضوانی, دکتر محمد حسین. (1384). نقش حرکت درمانی در بازتوانی بیماران مبتلا به استنوکندروز بخش کمری ستون فقرات. حرکت, 25(25), -.
MLA
محمد حسین رضوانی; دکتر محمد حسین رضوانی. "نقش حرکت درمانی در بازتوانی بیماران مبتلا به استنوکندروز بخش کمری ستون فقرات". حرکت, 25, 25, 1384, -.
HARVARD
رضوانی, محمد حسین, رضوانی, دکتر محمد حسین. (1384). 'نقش حرکت درمانی در بازتوانی بیماران مبتلا به استنوکندروز بخش کمری ستون فقرات', حرکت, 25(25), pp. -.
VANCOUVER
رضوانی, محمد حسین, رضوانی, دکتر محمد حسین. نقش حرکت درمانی در بازتوانی بیماران مبتلا به استنوکندروز بخش کمری ستون فقرات. حرکت, 1384; 25(25): -.
)